«Είμαι φασίστας, και είμαι καλά»

Καημό το έχω να δω έναν φασίστα, νεοναζί, νοσταλγό της Χούντας, ρατσιστή, βασιλόφρονα, να δηλώσει ευθαρσώς τις πεποιθήσεις του. Όλοι ξεκινούν με το «δεν είμαι φασίστας (νεοναζί, ρατσιστής κ.λπ.) αλλά…«. Δεν είμαι χουντικός, αλλά καλά έκανε στους πολιτικούς ο Παπαδόπουλος. Δεν είμαι ρατσιστής, αλλά πρέπει να ξεβρωμίσουμε από τους Πακιστανούς. Δεν είμαι νεοναζί, αλλά ο χαιρετισμός της Χρυσής Αυγής είναι αρχαιοελληνικός κ.ο.κ. Κοινό γνώρισμα των αντιδραστικών είναι η δειλία. Έτσι λοιπόν, όταν έχω όρεξη (ή ενίοτε αν βαριέμαι), προσπαθώ να εκμαιεύσω την «παλικαρίσια» -αφού αρέσκονται σε αυτήν την έκφραση- παραδοχή της ιδεολογικής τους ταυτότητας. Ειδικά όταν πρόκειται για πολιτικά πρόσωπα και ακόμη ειδικότερα της Νέας Δημοκρατίας που κυβερνά με το προσωπείο μίας αστικής ευρωπαϊκής δύναμης, ενώ δεν είναι τίποτε περισσότερο από μία συμμορία ακραία οπισθοδρομικών ακροδεξιών εθνικοφρόνων υποκριτών.

Ψηφίστε τους

Αν τα λένε αυτά δημόσια, φανταστείτε τι λένε πίσω από κλειστές πόρτες.
Ψηφίστε τους. Τα δικά σας παιδιά σκοτώνουν…

Ευτυχώς…

«Ευτυχώς που δεν γίναμε Αργεντινή» αναφώνησαν με ανακούφιση ομαδικώς Άδωνις Γεωργιάδης, Παύλος Τσίμας και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις, εκφράζοντας τον αποτροπιασμό τους για τον εθνομηδενιστή κομμουνιστοσυμμορίτη Αλέξη Τσίπρα που θέλει να καταστραφεί η χώρα, για να κάνει το κομμάτι του…