Εν Ντράγκι Νίκα

Με τον Τσίπρα να παίρνει σβάρνα τα μοναστήρια και τα διεθνή οικονομικά φόρα, γράφτηκαν πολλά και ακούστηκαν πολλά περισσότερα. Ως συνήθως, η κριτική κατά κύριο λόγο περιορίστηκε στα του «φαίνεσθαι» και αγνόησε την ουσία των επιλογών της ηγεσίας του Σύριζα. «Φίλοι» και εχθροί συνέπεσαν στη χαβαλεδιάρικη ορολογία που έχει καταφέρει να επιβάλει η πιο φαιδρή κυβέρνηση από ιδρύσεως του Νεοελληνικού Κράτους, προκειμένου να υποβαθμίσει τον αντίπαλό της.

Η κορύφωση της αλαλούμ κριτικής ήρθε με την εμφάνιση του Τσίπρα στη ΔΕΘ. Εκεί χάθηκε εντελώς η μπάλα και ο κάθε πικραμένος, μπροστά στο ορατό ενδεχόμενο της κυβέρνησης Σύριζα, άρχισε να αραδιάζει όλα τα κλισέ που κατασκευάστηκαν την περασμένη πενταετία. Από το «λαϊκισμό» στο «λεφτά υπάρχουν» και από την «παροχολογία» στην «υποσχεσιολογία», η Δεξιά για μία ακόμη φορά ανέδειξε το μεγαλύτερο πρόβλημά της, μαζί με τη βαθιά της προσκόλληση στην ολιγαρχία: την ανοησία.

«Είμαι φασίστας, και είμαι καλά»

Καημό το έχω να δω έναν φασίστα, νεοναζί, νοσταλγό της Χούντας, ρατσιστή, βασιλόφρονα, να δηλώσει ευθαρσώς τις πεποιθήσεις του. Όλοι ξεκινούν με το «δεν είμαι φασίστας (νεοναζί, ρατσιστής κ.λπ.) αλλά…«. Δεν είμαι χουντικός, αλλά καλά έκανε στους πολιτικούς ο Παπαδόπουλος. Δεν είμαι ρατσιστής, αλλά πρέπει να ξεβρωμίσουμε από τους Πακιστανούς. Δεν είμαι νεοναζί, αλλά ο χαιρετισμός της Χρυσής Αυγής είναι αρχαιοελληνικός κ.ο.κ. Κοινό γνώρισμα των αντιδραστικών είναι η δειλία. Έτσι λοιπόν, όταν έχω όρεξη (ή ενίοτε αν βαριέμαι), προσπαθώ να εκμαιεύσω την «παλικαρίσια» -αφού αρέσκονται σε αυτήν την έκφραση- παραδοχή της ιδεολογικής τους ταυτότητας. Ειδικά όταν πρόκειται για πολιτικά πρόσωπα και ακόμη ειδικότερα της Νέας Δημοκρατίας που κυβερνά με το προσωπείο μίας αστικής ευρωπαϊκής δύναμης, ενώ δεν είναι τίποτε περισσότερο από μία συμμορία ακραία οπισθοδρομικών ακροδεξιών εθνικοφρόνων υποκριτών.

Μπάτσοι με ταυτότητα της ΕΣΗΕΑ

Χθες, η «ενσωματωμένη» δημοσιογραφία της μιντιακής βιομηχανίας υπέστη ένα ακόμη πλήγμα, χάρη στα ανακλαστικά των κοινωνικών δικτύων, όπου η εν λόγω ομάδα διαμόρφωσης συνειδήσεων δυσκολεύεται εμφανώς να προσαρμοστεί. Αρνούμαι να χαρακτηρίζω τους φορείς αυτής της βιομηχανίας, ως Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, για λόγους που θα φανούν στη συνέχεια.