Μαθήματα Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας…

…για θύματα 40ετούς αριστερής ηγεμονίας

Επιστρέφω αναγνώστη μου από ένα ταχύρυθμο σεμινάριο Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας. Τόσο ταχύρυθμο που νιώθω σαν να μου χτυπούσαν το μυαλό με βαριοπούλα επί τρεις μέρες.

Τουλάχιστον έγινα σοφότερος. Έμαθα πολλές εκφράσεις και τη σημασία τους. Κατανόησα επιτέλους τι είναι το «συνταγματικό τόξο», τι σημαίνει «μυστικότητα της ψήφου» και με ποιον τρόπο «υπεραμυνόμαστε των θεσμών».

Τα σκυλιά του ναζισμού και η μπριζόλα της δημοκρατίας

Στην περίοδο των δύο-τριών αυτών χρόνων, ανακαλύπτει σιγά-σιγά και ο πλέον καλόπιστος, ότι ο κοινοβουλευτισμός, η αστική δημοκρατία και ο “υγιής” καπιταλισμός, λειτουργούν σαν βιτρίνα κοινωνικής ευημερίας, μόνο όσο ρέει το χρήμα και το στομάχι είναι γεμάτο.

Αδιάβαστοι «δημοκράτες»

Μεγάλη φασαρία προκάλεσε τις τελευταίες ημέρες η αφελής (;) ομολογία του υπουργού ανάπτυξης Μιχάλη Χρυσοχοϊδη ότι δεν διάβασε το Μνημόνιο, το οποίο όμως ψήφισε ως μέλος της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ, το 2010. Οι δίκαιες αντιδράσεις εκείνου του κόσμου που ισχυρίζεται ότι αυτό το πολίτευμα έχει δικαίωμα να χρησιμοποιεί τον όρο “Δημοκρατία” στον ορισμό του, είναι στην πράξη πιο υποκριτικές από τις δηλώσεις του “αδιάβαστου” υπουργού. Υποκριτικότερες, διότι θέλουν να αγνοούν μερικά θεμελιώδη χαρακτηριστικά του πολιτεύματος, τα οποία επιτρέπουν αυτές τις συμπεριφορές μελών της κυβέρνησης και άσκησης εξουσίας γενικότερα.