Η Αεροπορία βομβαρδίζει, το Πεζικό καταλαμβάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει τη δεξίωση

Υπάρχει ένα γνωμικό στο στρατό, καυστικό για το Πολεμικό Ναυτικό που τηρεί με τη μεγαλύτερη ευλάβεια από όλους την εθιμοτυπία του. Το γνωμικό ισχυρίζεται ότι «η Αεροπορία βομβαρδίζει ένα μέρος, στη συνέχεια το Πεζικό το καταλαμβάνει, κι έρχεται στο τέλος το Ναυτικό να οργανώσει τη δεξίωση». Όλο και περισσότερο τους τελευταίους μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βαλθεί να επιβεβαιώσει το γνωμικό, αναλαμβάνοντας το ρόλο του Πολεμικού Ναυτικού. Ήρθε το ΠΑΣΟΚ το 2010 να βομβαρδίσει τον τόπο. Στη συνέχεια, το 2012, η ΝΔ τον κατέλαβε. Έτσι, έφτασε τώρα πια η ώρα του ΣΥΡΙΖΑ. Για να στήσει τη δεξίωση.

Κυριακή εκλογών

(Περι)σκεψη ελάχιστα λεπτά πριν την κάλπη και όχι κάλεσμα σε κομματική συστράτευση, αγαπητέ αναγνώστη μου.

Τι δεν καταλαβαίνεις;

Δέκατη ημέρα ακυβερνησίας. Δεν έφαγαν ακρίδες τα σπαρτά μας, οι ουρανοί δεν βρέχουν βατράχια και στα ποτάμια δεν ρέει αίμα. Όμως μη γελιόμαστε. Στην κοινωνία κυριαρχεί ο φόβος, ο ζόφος και η παράνοια. Τόσα χρόνια ψέμματος, αυθαιρεσίας, υποκρισίας και απύθμενης βλακείας, είχαν ανυπολόγιστα αποτελέσματα σε ένα περιβάλλον τόσο βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης. Μία εβδομάδα μετά τις εκλογές, όλοι προσπαθούν ακόμη να καταλάβουν τι ακριβώς συνέβη. Ήταν η πρώτη φορά, μετά την ιστορική πιρουέτα του ΠΑΣΟΚ με το μνημόνιο, οπότε η κοινωνία άρχισε να παίρνει μία ιδέα από τη γενική εικόνα. Ο ψηφοφόρος πήρε μία μυρωδιά για το τι επιζητά ο διπλανός του.

Άκου Αλέξη*

Όχι, δεν έγινα «τσιπρικός» στα γεράματα. Απλώς μπαίνοντας στα γεράματα σέβομαι λίγο παραπάνω το αβάστακτο βάρος του ρεαλισμού του «τώρα». Επειδή λοιπόν δεν πιστεύω -και ποτέ δεν πίστευα- στη μία, αποφασιστική και ολοκληρωτική νίκη που θα ανατρέψει τα πάντα, χωρίς ενδιάμεσες στρατηγικές νίκες, θεωρώ την ιστορική συγκυρία για τη χώρα μου αξεπέραστη. Ο ρόλος του Σύριζα σε αυτήν είναι κεντρικός και είμαστε αναγκασμένοι να τον αναγνωρίσουμε.

Η καταστροφή δεν έχει ιδεολογία

Μερικές σκόρπιες σκέψεις για τα δυόμισι χρόνια συστηματικής καταστροφής της κοινωνίας, της οικονομίας και της υποτυπώδους παραγωγικής υποδομής της χώρας από τις «δυνάμεις της μεταρρύθμισης». Σκέψεις χωρίς υποχρεωτικά ιδεολογικό περιεχόμενο, αλλά με βάση κάποιες παραδοχές κοινής λογικής. Σκέψεις, μπροστά και απέναντι στα τρομολαγνικά διλήμματα που τίθενται ήδη με βία από τα κόμματα της συγκυβέρνησης, τα οποία επιχειρούν να εξασφαλίσουν την κατοχή της εξουσίας και την επόμενη των εκλογών.

Πρέπει να’ σαι λέρα για να κυβερνάς γαλέρα

Το φοινικικό εμπορικό πλοίο αποτελεί συνεταιριστική επιχείρηση(*). Μόνο που ο πονηρός καπετάνιος έχει συνάψει συμβόλαιο με ψιλά γράμματα, καθιστώντας τους “συνεταίρους” του, μόνιμους κωπηλάτες της γαλέρας του. Κάτι σαν τον Ευρωπαϊκό Συνεταιρισμό που αυτοαποκαλείται «Ευρώπη των Λαών». Ή σαν να λέμε «λαϊκή κυριαρχία» στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης.

Στο Σύνταγμα για το Σύνταγμα

10 σκέψεις για εσένα που φοβάσαι την πτώχευση και την έξοδο από την ευρωζώνη. Σε σένα που συνεχίζεις να πιστεύεις στον κοινοβουλευτισμό, αλλά και ότι η ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας περνάει μέσα από αυτήν την Ε.Ε.