Από 0 ως ΠΑΣΟΚ, πόσο τσογλάνι είσαι;
Έως και σήμερα έσπαγα πλάκα με την -κατά τ’ άλλα συμπαθέστατη- επικοινωνιολόγο του Βαγγέλη Βενιζέλου και πρώην σύμβουλο Σπύρου Βούγια για θέματα μετανάστευσης, Αφροδίτη Αλ Σάλεχ. Η φανατική υποστήριξη της Αφροδίτης στον Βαγγέλη υπήρξε κατά βάση συγκινητική -μέχρι δακρύων- και οι επιθέσεις που εξαπέλυε στον Τσίπρα γραφικές – μέχρι σεμεδακίου σε LCD-TV. Ωστόσο υπάρχει μία «κόκκινη γραμμή» που θεωρώ αδιανόητο να την περνά οποιοσδήποτε παρατρεχάμενος των κυβερνήσεων. Ειδικά, επειδή την περνούν συστηματικά πολλοί, προκειμένου να γαντζωθούν στην εφήμερη εξουσία τους. Και αναφέρομαι στην εκμετάλλευση των θυμάτων της Μαρφίν. Δυστυχώς, από σήμερα η Αφροδίτη συγκαταλέγεται σε εκείνους που σύλησαν τον τάφο τριών νεκρών εργαζομένων.
Η πλατεία Συντάγματος δεν είχε δράκο
Εκείνο το απόγευμα της Τετάρτης 25ης Μαΐου του ‘11, στο τρίτο κάλεσμα για συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα, χωρίς κομματικό ή συνδικαλιστικό καπέλο, βρέθηκα κι εγώ παρασυρμένος περισσότερο από την περιέργεια, παρά από κάποιο αγωνιστικό εφαλτήριο. Αν κρίνω από τα πρόσωπα των δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων που περιφέρονταν στην πλατεία τις πρώτες ώρες, μάλλον οι περισσότεροι ήταν παρακινημένοι από την ίδια περιέργεια. Λίγες ώρες μετά και ενώ έπρεπε να αποχωρήσω «δια προσωπικούς λόγους», έκανα μία παρατήρηση σε ένα φίλο:
«Αν μέχρι το βράδυ όλοι αυτοί αρχίσουν να μιλάνε μεταξύ τους και στηθεί συνέλευση, φίλε μου θα έχουμε κερδίσει».
Και μέχρι το βράδυ μάθαμε να συζητάμε. Ήσυχα και απλά. Αρχίσαμε να καταλαβαινόμαστε…
Θα ήταν πολύ γελοίο, αν δεν ήταν πολύ τραγικό
Το κείμενο που ακολουθεί έχει μερικές πολύ περίεργες στροφές, από το μικρόκοσμο των ημεδαπών social media στη διεθνή σκακιέρα και τούμπαλιν. Επίσης είναι λίγο σκόρπιο. Προειδοποίησα ήδη από την πρώτη γραμμή, οπότε πάμε παρακάτω. Ανάγνωση του υπολοίπου…
Ο Θόδωρας και ο Μιχάλης τα τρώγανε μία μέρα
«Η απάντηση εις την κατακραυγή που υπάρχει εναντίον του πολιτικού προσωπικού της χώρας «πώς τα φάγατε τα λεφτά», που μας ρωτάει ο κόσμος είναι αυτή: Σας διορίσαμε. Τα φάγαμε όλοι μαζί. Μέσα στα πλαίσια μιας σχέσης πολιτικής πελατείας, διαφθοράς, εξαγοράς και εξευτελισμού της έννοιας της ίδιας της πολιτικής»
Θεόδωρος Πάγκαλος, 21 Σεπτεμβρίου 2010
Κυριακή εκλογών
(Περι)σκεψη ελάχιστα λεπτά πριν την κάλπη και όχι κάλεσμα σε κομματική συστράτευση, αγαπητέ αναγνώστη μου. Ανάγνωση του υπολοίπου…
Τι δεν καταλαβαίνεις;
Δέκατη ημέρα ακυβερνησίας. Δεν έφαγαν ακρίδες τα σπαρτά μας, οι ουρανοί δεν βρέχουν βατράχια και στα ποτάμια δεν ρέει αίμα. Όμως μη γελιόμαστε. Στην κοινωνία κυριαρχεί ο φόβος, ο ζόφος και η παράνοια. Τόσα χρόνια ψέμματος, αυθαιρεσίας, υποκρισίας και απύθμενης βλακείας, είχαν ανυπολόγιστα αποτελέσματα σε ένα περιβάλλον τόσο βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης. Μία εβδομάδα μετά τις εκλογές, όλοι προσπαθούν ακόμη να καταλάβουν τι ακριβώς συνέβη. Ήταν η πρώτη φορά, μετά την ιστορική πιρουέτα του ΠΑΣΟΚ με το μνημόνιο, οπότε η κοινωνία άρχισε να παίρνει μία ιδέα από τη γενική εικόνα. Ο ψηφοφόρος πήρε μία μυρωδιά για το τι επιζητά ο διπλανός του.
Γαλαξιάρχης 