Η συμμορία των μεταρρυθμιστών

Κάποτε η ιερή λέξη «μάντρα» της πολιτικής σκηνής της χώρας, φανταχτερή και ταυτόχρονα κενή περιεχομένου, ήταν ο «εκσυγχρονισμός«. Επί αλήστου μνήμης κυβέρνησης Σημίτη, της οποίας τα στελέχη σήμερα κοσμούν το δικαστικό ρεπορτάζ. Η σημερινή μάντρα, εξίσου φανταχτερή και τόσο κενή περιεχομένου, όσο η κουφάλα δοντιού έτοιμου να πέσει, είναι η «μεταρρύθμιση».

Ναζήδες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι

Γράφω χωρίς ψυχραιμία. Επέλεξα να γράψω χωρίς ψυχραιμία, γιατί υπάρχουν κι εκείνες οι περιπτώσεις που η εγρήγορση από την έκκριση αδρεναλίνης κάνει τις σκέψεις καθαρότερες. Αποτρέπει την αυτολογοκρισία της ενήλικης καθημερινότητας.

Αν και ζω σε μία χώρα που τα κατάπτυστα πρωτοσέλιδα εφημερίδων αποτελούν κοινό τόπο. Που η επίσημη κυβέρνηση και σχεδόν σύσσωμο το πολιτικό σύστημα έχει νομιμοποιήσει το ρατσισμό, την ξενοφοβία και -γιατί όχι- το νεοναζισμό. Που δεν περνάει μέρα να μην διαφημίζεται  ένας τουλάχιστον παραλογισμός ως φυσιολογική κατάσταση. Αρνούμαι να αποδεχτώ αυτήν την «κανονικότητα».

Ευχαριστώ συμπολίτες μου της αστικής ευγένειας, αλλά προτιμώ να οργιστώ.

Αρκετά όμως με την ψυχαναλυτική εισαγωγή.