Θύματα και θύματα

Στην ελληνική γλώσσα η λέξη «θύμα» υποδηλώνει δύο έννοιες. Μία κυριολεκτική και μία μεταφορική. Σε αυτήν τη δεύτερη, το θύμα δεν έχει υποστεί βία, αλλά εξαπάτηση ή και εκμετάλλευση. Έχοντας αυτό υπόψη, μέσα στην γενικευμένη πόλωση των τελευταίων χρόνων πληθαίνουν οι περιπτώσεις θυματοποίησης θυτών προς άγρα θυμάτων. Σχεδόν πάντα στο βωμό των εντυπώσεων και του θεάματος. Και χωρίς εξαιρέσεις πολιτικής τοποθέτησης.

Μπορεί μία τέτοια περίπτωση θυματοποίησης να μην είναι ο αναπληρωτής καθηγητής του ΠΑΜΑΚ με ειδικότητα (και κρατήστε το αυτό) τις «πολιτικές επιστήμες«, Νίκος Μαραντζίδης. Μπορεί και να είναι. Για να μη χαθούμε σε υποθέσεις λοιπόν, θεωρώ δεδομένη τη μαρτυρία του για τη βίαιη επίθεση που υπέστη σε καφετέρια της Θεσσαλονίκης, από κάποιους  «μαυροντυμένους με ελβιέλες«. Θεωρώ αληθές ότι χτυπήθηκε με γροθιές, και -όπως μετέφερε ο Πάσχος Μανδραβέλης λίγη ώρα μετά στα social media- ότι μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο.

Το ναζιστή πολλοί εμίσησαν, τον ψηφοφόρο ουδείς

Από ένα κομμάτι της Αριστεράς χαρακτηριστήκαμε γραφικοί. Ένα άλλο κομμάτι της Αριστεράς δεν ήθελε να μας ξέρει, μήπως και λερώσει το πεντακάθαρο αστικό της μητρώο. Για την Κεντροδεξιά δεν το συζητώ. Στην καλύτερη περίπτωση είμαστε το ένα “άκρο” κι οι ναζήδες το άλλο “άκρο”. Στη χειρότερη περίπτωση εμείς φέραμε το ναζισμό, επειδή δεν αφήσαμε την αστική τους δημοκρατία να αντιμετωπίζει τους μετανάστες όπως τους έπρεπε… σαν ζώα β’ κατηγορίας.

Αδιάβαστοι «δημοκράτες»

Μεγάλη φασαρία προκάλεσε τις τελευταίες ημέρες η αφελής (;) ομολογία του υπουργού ανάπτυξης Μιχάλη Χρυσοχοϊδη ότι δεν διάβασε το Μνημόνιο, το οποίο όμως ψήφισε ως μέλος της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ, το 2010. Οι δίκαιες αντιδράσεις εκείνου του κόσμου που ισχυρίζεται ότι αυτό το πολίτευμα έχει δικαίωμα να χρησιμοποιεί τον όρο “Δημοκρατία” στον ορισμό του, είναι στην πράξη πιο υποκριτικές από τις δηλώσεις του “αδιάβαστου” υπουργού. Υποκριτικότερες, διότι θέλουν να αγνοούν μερικά θεμελιώδη χαρακτηριστικά του πολιτεύματος, τα οποία επιτρέπουν αυτές τις συμπεριφορές μελών της κυβέρνησης και άσκησης εξουσίας γενικότερα.