Τη μέρα που με έπεισε ο Τσίπρας να μην τον ψηφίσω

Αν και ουδέποτε πίστευα ότι ο κοινοβουλευτισμός είναι δημοκρατία, ψηφίζω σχεδόν αδιάλειπτα από το 1993. Εργαλειακά και επειδή η εξουσία μου δίνει αυτό το ελάχιστο πάτημα ελέγχου -και ενίοτε διάρρηξής- της. Μετά το πανεπιστήμιο, η ψήφος μου πήγαινε σχεδόν πάντα στο Συνασπισμό/Σύριζα. Αυτόν τον αιωνίως άνευρο, έως ξενέρωτο, κοινοβουλευτικό σχηματισμό της Αριστεράς, που όμως στο κοινοβουλευτικό επίπεδο έχει αποδείξει ότι μπορεί να αξιοποιεί καλύτερα και αποδοτικότερα το υπάρχον σύστημα εξουσίας, από ό,τι ο άλλος πόλος της κοινοβουλευτικής Αριστεράς.

Το 2012 έγραφα σε αυτό εδώ το μπλογκ τι περίμενα από το Σύριζα που επίσης ψήφισα. Για τελευταία φορά.

Κυριακή εκλογών

(Περι)σκεψη ελάχιστα λεπτά πριν την κάλπη και όχι κάλεσμα σε κομματική συστράτευση, αγαπητέ αναγνώστη μου.

Αλέκα, αυτόν πότε θα τον αποκηρύξεις;

«Μπορείς να νικήσεις έναν πιο ισχυρό αντίπαλο μόνο εντείνοντας στο έπακρο τις δυνάμεις σου και χρησιμοποιώντας υποχρεωτικά, με την πιο μεγάλη επιμέλεια, φροντίδα, προσοχή και επιδεξιότητα, κάθε, έστω και την ελάχιστη, «ρωγμή» ανάμεσα στους εχθρούς, κάθε αντίθεση ανάμεσα στην αστική τάξη των διαφόρων χωρών, ανάμεσα στις διάφορες ομάδες ή κατηγορίες της αστικής τάξης στο εσωτερικό της κάθε χώρας, όπως και κάθε, έστω και την ελάχιστη, δυνατότητα να αποκτήσεις μαζικό σύμμαχο, έστω και προσωρινό, ταλαντευόμενο, ασταθή, αβέβαιο και συμβατικό. Όποιος δεν το κατάλαβε αυτό, δεν κατάλαβε ούτε κόκκο από τον μαρξισμό…»

Μάθε κομμουνισμό, ρε!

Μόλις ένα 24ωρο μετά από τα μαθήματα «μεταρρυθμισμού», αποφασίζω να σκίσω τα πτυχία μου. Η παρακάτω ανάλυση «μαρξιστικού επιχειρείν» με έκανε να αναθεωρήσω όλη μου την κοσμοθεωρία. Να αναγεννηθώ. Να δω το φως το αληθινότερον και να ανακράξω «κάτω η καπιταλιστικός ολοκληρωτισμός, ζήτω ο μαρξιστικός ανταγωνισμός!»

«Μέχρι σήμερα, παρά τον οξύ ανταγωνισμό στον κλάδο των εκτυπώσεων και τη συσσώρευση μεγάλων ζημιών, δεν χρησιμοποίησε καμιά από τις αντεργατικές ρυθμίσεις, όπως είναι η εκ περιτροπής εργασία, η μείωση ωραρίου με μείωση αποδοχών, η υποχρεωτική άδεια άνευ αποδοχών, η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, οι μειωμένες αποζημιώσεις με χρήση της προειδοποίησης κ.ά.»

Πού πας; Έχει κι άλλο. Καλύτερο…