Ευτυχώς…

«Ευτυχώς που δεν γίναμε Αργεντινή» αναφώνησαν με ανακούφιση ομαδικώς Άδωνις Γεωργιάδης, Παύλος Τσίμας και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις, εκφράζοντας τον αποτροπιασμό τους για τον εθνομηδενιστή κομμουνιστοσυμμορίτη Αλέξη Τσίπρα που θέλει να καταστραφεί η χώρα, για να κάνει το κομμάτι του…

Εξόριστος Κλεισθένης στη χώρα των Βίκινγκς

Άνοιξη της ΠΑΣΟΚρατίας – ΜΕΡΟΣ Β’

Οργιάσε η κυρίαρχη προπαγάνδα των “μέσων όρων” (και της μετριότητας) για το λεγόμενο κίνημα των αγανακτισμένων. Από δίπλα, οι αιωνίως συμπλεγματικοί αυτοαποκαλούμενοι “ευρωπαϊστές”, οι οποίοι -εκτός των άλλων- αποδεικνύονται αφόρητα ρατσιστές, θεωρώντας ότι η Ευρωπαϊκή Δύση είναι ένα ομογενοποιημένο υπεράνω κριτικής και υπερεξελιγμένο πολιτικό-πολιτισμικό σύνολο, το οποίο κάνει χάρη σε κάτι ημιάγριους ανατολίτες που τους ανέχεται. Βία και φασισμός, κατά την άποψή τους, το γιαούρτι και η μούντζα. Καταστολή και φίμωση των αυγοριπτών και υβριστών της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας. Προϊόν συμπλέγματος κατωτερότητας και αυτή η επιλεκτική ευαισθησία απέναντι στα φαινόμενα της βίας που, πράγματι εκδηλώνονται στην κοινωνία, αλλά ουδεμία σχέση έχουν με τις αποδοκιμασίες πολιτικών.