«Είμαι φασίστας, και είμαι καλά»

Καημό το έχω να δω έναν φασίστα, νεοναζί, νοσταλγό της Χούντας, ρατσιστή, βασιλόφρονα, να δηλώσει ευθαρσώς τις πεποιθήσεις του. Όλοι ξεκινούν με το «δεν είμαι φασίστας (νεοναζί, ρατσιστής κ.λπ.) αλλά…«. Δεν είμαι χουντικός, αλλά καλά έκανε στους πολιτικούς ο Παπαδόπουλος. Δεν είμαι ρατσιστής, αλλά πρέπει να ξεβρωμίσουμε από τους Πακιστανούς. Δεν είμαι νεοναζί, αλλά ο χαιρετισμός της Χρυσής Αυγής είναι αρχαιοελληνικός κ.ο.κ. Κοινό γνώρισμα των αντιδραστικών είναι η δειλία. Έτσι λοιπόν, όταν έχω όρεξη (ή ενίοτε αν βαριέμαι), προσπαθώ να εκμαιεύσω την «παλικαρίσια» -αφού αρέσκονται σε αυτήν την έκφραση- παραδοχή της ιδεολογικής τους ταυτότητας. Ειδικά όταν πρόκειται για πολιτικά πρόσωπα και ακόμη ειδικότερα της Νέας Δημοκρατίας που κυβερνά με το προσωπείο μίας αστικής ευρωπαϊκής δύναμης, ενώ δεν είναι τίποτε περισσότερο από μία συμμορία ακραία οπισθοδρομικών ακροδεξιών εθνικοφρόνων υποκριτών.

Τα σκυλιά του ναζισμού και η μπριζόλα της δημοκρατίας

Στην περίοδο των δύο-τριών αυτών χρόνων, ανακαλύπτει σιγά-σιγά και ο πλέον καλόπιστος, ότι ο κοινοβουλευτισμός, η αστική δημοκρατία και ο “υγιής” καπιταλισμός, λειτουργούν σαν βιτρίνα κοινωνικής ευημερίας, μόνο όσο ρέει το χρήμα και το στομάχι είναι γεμάτο.

Το τσαντάκι της Λαγκάρντ και το λείψανο της Πειραϊκής Πατραϊκής

RadiobubbleNews: Mία (σόλο) ανασκόπηση της εβδομάδας που πέρασε ξεκινώντας από την πολιορκία της έρημης Πειραϊκής Πατραϊκής από νεοναζί και φτάνοντας στις απαιτήσεις της Κριστίν Λαγκάρντ να πληρώσει ο καρκινοπαθής φοροφυγάς, και ξανά πίσω.

Όμορφος κόσμος, αγγελικά πλασμένος… by the book.

Το οργουελιανό καθεστώς στο βήμα της χήνας

Πανικόβλητη η πολιτική εξουσία εμπρός στη γενικευμένη οργή, επιχειρεί για μία ακόμη φορά να βρει ορατούς εχθρούς να τους φορτώσει τα αμαρτήματά της. Ο μπαλαντέρ του κοινωνικού αυτοματισμού, το μεταναστευτικό, επανέρχεται με φόρα και σπάει κάθε προηγούμενο ρατσιστικό ρεκόρ της κυβέρνησης των “σοσιαλδημοκρατών”. Με την επιστροφή του “αδιάβαστου” Χρυσοχοϊδη στα γνωστά του λημέρια, η στροφή της ατζέντας στο κοινό έγκλημα και το μεταναστευτικό ήταν ούτως ή άλλως αναμενόμενο. Η συνάντηση όμως του Ράμπο Χρυσοχοΐδη με τον Οι-πόρνες-μολύνουν-την-Ελληνική-Άγια-Οικογένεια Λοβέρδο, έσπειρε για τα καλά το ρατσιστικό άνεμο. Μοιραία, θα θερίσουν ναζιστικές θύελλες…

Συνέντευξη Κ. Παπαϊωάννου (ΕΕΔΑ)

[ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ] Στο radiobubble με τον Πρόεδρο της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ), Κωστή Παπαϊωάννου, σχετικά με την ανησυχητική αύξηση της ρατσιστικής βίας στην Ελλάδα. Στο μικρόφωνο μαζί με τον Χρήστο Σύλλα.

Οι μεταμορφώσεις του ρατσισμού

Είναι προσωπικό το μπλογκ, αλλά θα ήθελα να την έχω γράψει εγώ την παρακάτω ανάλυση. Γι’ αυτό και την παραθέτω:

[ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ]

του Καπυμπάρα

«Η πολυπολιτισμικότητα απέτυχε». Η φράση αυτή ακούγεται όλο και πιο συχνά, όχι μόνο από ακροδεξιούς λαϊκιστές, που αποτελούν πια τμήμα του πολιτικού κατεστημένου, αλλά και από τα πλέον επίσημα χείλη, όπως η Γερμανίδα καγκελάριος ή ο Γάλλος πρόεδρος[1].

Εξόριστος Κλεισθένης στη χώρα των Βίκινγκς

Άνοιξη της ΠΑΣΟΚρατίας – ΜΕΡΟΣ Β’

Οργιάσε η κυρίαρχη προπαγάνδα των “μέσων όρων” (και της μετριότητας) για το λεγόμενο κίνημα των αγανακτισμένων. Από δίπλα, οι αιωνίως συμπλεγματικοί αυτοαποκαλούμενοι “ευρωπαϊστές”, οι οποίοι -εκτός των άλλων- αποδεικνύονται αφόρητα ρατσιστές, θεωρώντας ότι η Ευρωπαϊκή Δύση είναι ένα ομογενοποιημένο υπεράνω κριτικής και υπερεξελιγμένο πολιτικό-πολιτισμικό σύνολο, το οποίο κάνει χάρη σε κάτι ημιάγριους ανατολίτες που τους ανέχεται. Βία και φασισμός, κατά την άποψή τους, το γιαούρτι και η μούντζα. Καταστολή και φίμωση των αυγοριπτών και υβριστών της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας. Προϊόν συμπλέγματος κατωτερότητας και αυτή η επιλεκτική ευαισθησία απέναντι στα φαινόμενα της βίας που, πράγματι εκδηλώνονται στην κοινωνία, αλλά ουδεμία σχέση έχουν με τις αποδοκιμασίες πολιτικών.