Μπάτσοι με ταυτότητα της ΕΣΗΕΑ

Χθες, η «ενσωματωμένη» δημοσιογραφία της μιντιακής βιομηχανίας υπέστη ένα ακόμη πλήγμα, χάρη στα ανακλαστικά των κοινωνικών δικτύων, όπου η εν λόγω ομάδα διαμόρφωσης συνειδήσεων δυσκολεύεται εμφανώς να προσαρμοστεί. Αρνούμαι να χαρακτηρίζω τους φορείς αυτής της βιομηχανίας, ως Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, για λόγους που θα φανούν στη συνέχεια.

Για την κατάντια της ελληνικής μιντιακής βιομηχανίας δεν χρειάζονται περισσότερα λόγια. Νομίζω ότι όλοι έχουμε και γνώση και σχετική άποψη. Τα δύο τελευταία χρόνια άλλωστε θα μπορούσαν να αποτελέσουν βάση για τη συγγραφή δεκάδων διδακτορικών εργασιών με θέμα την παραπληροφόρηση, την προπαγάνδα, την τροκρατία, τη διαπλοκή εξουσίας-μέσων και γενικότερα την επιβολή της κυρίαρχης άποψης.

Το θέμα μας είναι το επίπεδο διάβρωσης των ίδιων των αυτοαποκαλούμενων λειτουργών της δημοσιογραφίας (στην πράξη απλών υπαλλήλων της μιντιακής βιομηχανίας). Υπαίτια για τη διάβρωση, ακριβώς αυτή η υπαλληλική σχέση που διατηρούν με το μέσο όπου εργάζονται. Είναι όμως εμπεδωμένη τόσο πολύ η στρεβλή δημοσιογραφική ιδιότητα στην καθημερινότητά τους, ώστε να θεωρούν το βιασμό της πραγματικότητας, της αντικειμενικότητας και ευρύτερα του κώδικα δεοντολογίας τον οποίο οφείλουν να ακολουθούν, ως απολύτως φυσιολογικές συνθήκες.

Το γεγονός

Χθες αργά το μεσημέρι στο κτίριο, που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Σόλωνος και Μασσαλίας, κατέφυγαν άστεγοι, αφού νωρίτερα αλληλέγγυοι είχαν σπάσει την πόρτα του κλειστού από καιρό κυλικείου (Αθηναϊκό Καφενείο) προκειμένου να τους προσφέρουν κατάλυμα.

Ένταση επικράτησε όταν, σύμφωνα με αστυνομικές πηγές, εκπρόσωποι του Δήμου μετέβησαν στο κτίριο και προσπάθησαν να πείσουν τους αλληλέγγυους να αποχωρήσουν. Οι τελευταίοι αρνήθηκαν και η Αστυνομία απομάκρυνε τους συγκεντρωμένους. Οι εκπρόσωποι του Δήμου υπέβαλαν σχετική μήνυση στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής.

Τελικώς, στο Α.Τ. Εξαρχείων οδηγήθηκαν 15 άτομα που προσήχθησαν κατά τη διάρκεια αστυνομικής επέμβασης στην κατάληψη του Πνευματικού Κέντρου του δήμου Αθηναίων.

Πηγή: ΑΠΕ/ΜΠΕ

Κατά τη διάρκεια των γεγονότων, κάποιοι υπάλληλοι της μιντιακής βιομηχανίας «έπιασαν δουλειά» και στο twitter. Ο Γιάννης Σιδέρης (πολιτικός συντάκτης του Σκάι) ρωτά, όχι για να μάθει, αλλά μάλλον για να ικανοποιήσει τη βεβαιότητά του, όπως θα δούμε παρακάτω. Η Νάντια Αλεξίου (αστυνομικό ρεπορτάζ), του την ικανοποιεί. Ούτως ή άλλως οι δύο βεβαιότητες ταυτίζονται:

https://twitter.com/#!/NantiaAlexiou/status/164774789951651840

Ο Σιδέρης φροντίζει άμεσα να διαδώσει την επιβεβαιωμένη… βεβαιότητά του:

https://twitter.com/#!/Siderisg/status/164776768014794752

Παραθέτω σε αυτό το σημείο, τον Κώδικα Δεοντολογίας της ΕΣΗΕΑ:

Άρθρο 1(β): Ο δημοσιογράφος δικαιούται και οφείλει να θεωρεί προσβολή για την κοινωνία και πράξη μειωτική για τον εαυτό του τη διαστρέβλωση, την απόκρυψη, την αλλοίωση ή την πλαστογράφηση των πραγματικών περιστατικών.

Έχοντας ήδη άλλη ενημέρωση, από δεύτερο χέρι (δεν ήμουν αυτόπτης), ζητώ αμέσως επιβεβαίωση…

https://twitter.com/#!/galaxyarchis/status/164783440766566400

…αντιπαραβάλλοντας την διάψευση από άνθρωπο που δηλώνει παρών

https://twitter.com/#!/galaxyarchis/status/164787102138114048

Και έρχεται η πρώτη αφοπλιστική απάντηση από την -επαναλαμβάνω- αστυνομικό συντάκτη, Νάντια Αλεξίου. Ένα μείγμα αντιεπαγγελματικής προχειρότητας και αποκαλυπτικής βλακείας:

https://twitter.com/#!/galaxyarchis/status/164795645377519616

Αρθρο 1(ε): Ο δημοσιογράφος δικαιούται και οφείλει να ερευνά προκαταβολικά, με αίσθημα ευθύνης και με επίγνωση των συνεπειών, την ακρίβεια της πληροφορίας ή της είδησης που πρόκειται να μεταδώσει.

Παρόλο που έχει ήδη διαψευστεί επισήμως (βλ. ΑΠΕ/ΜΠΕ) η εν λόγω «δημοσιογράφος», όχι μόνο δεν ανακαλεί ή διορθώνει, αλλά αδιαφορεί πλήρως. Προτιμά να κάνει «πλάκα» και βέβαια να υποπέσει στο πρώτο φάουλ που παραπέμπει προφανέστατα σε ακροδεξιά στερεότυπα: η ανάμιξη της υπόθεσης «Υπατία»:

Η επόμενη παρατήρηση έρχεται με πολύ πιο επιθετικό πλέον τόνο. Για να μπει στη μέση ο Σιδέρης και να συνεχίσει σε ανάλογο ύφος και ιδεολογικής χροιάς (βλ. ακροδεξιά) πνεύμα:

https://twitter.com/#!/Siderisg/status/164793009639137281

Άρθρο 1(δ): Ο δημοσιογράφος δικαιούται και οφείλει να  μεταδίδει την πληροφορία και την είδηση ανεπηρέαστα από τις προσωπικές πολιτικές, κοινωνικές, θρησκευτικές, φυλετικές και πολιτισμικές απόψεις ή πεποιθήσεις του.

Ο υπάλληλος του Σκάι συνεχίσει στην ίδια περίπου γραμμή, αλλάζοντας το αρχικό «κανένας» σε «δύο βαλτούς»…

https://twitter.com/#!/Siderisg/status/164787261748150272

…για να γίνει ακόμη πιο προκλητικός αλλά και αποκαλυπτικός των πραγματικών του πεποιθήσεων, από τις οποίες όπως είδαμε παραπάνω αγόταν ευθύς εξαρχής προκειμένου να ικανοποιήσει τις βεβαιότητές του

https://twitter.com/#!/Siderisg/status/164792785008996353

Άρθρο 8: Οι υποχρεώσεις των δημοσιογράφων, που απορρέουν από αυτόν τον Κώδικα, δεν συνιστούν περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης. Οι παραβάσεις των υποχρεώσεων αυτών ελέγχονται από τα δύο Πειθαρχικά Συμβούλια…

Το τυράκι και η (τεράστια) φάκα

Να μην τα ξαναλέμε. Τα κοινωνικά δίκτυα, όπως και το Intenet, έχουν τους δικούς τους κανόνες που διαφέρουν κατά πολύ από τα μονοδιάστατα -και εξουσιαστικά- λοιπά μέσα, ηλεκτρονικά και παραδοσιακά. Κι όπoιoς δεν το αντιληφθεί, βλέπει το τυράκι (άμεση και δυναμική πρόσβαση σε μεγάλο κοινό) μεν, τον βαράει η φάκα κατακούτελα δε (άμεσος και δυναμικός έλεγχος από το κοινό).

Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε το συνδυασμό ενός ήδη αποσαθρωμένου μοντέλου κατευθυνόμενης και «ενσωματωμένης» ενημέρωσης με ένα δυναμικό και διαδραστικό μέσον. Ο συνδυασμός είναι προφανώς εκρηκτικός, καθώς εκείνος που παραπληροφορεί ελέγχεται αυτόματα από την κοινότητα. Τα μέλη της παραδοσιακής δημοσιογραφίας όμως δεν είναι συνηθισμένα σε αυτήν την ταχύτατη αντίδραση και, λόγω της αδράνειας που οφείλεται στην παντοδυναμία που διακρίνει τα μέσα όπου εργάζονται, όχι μόνο δεν αντιλαμβάνονται τον έλεγχο, αλλά και εκτίθενται περαιτέρω. Συνηθισμένοι πίσω από την ασφάλεια του γυαλιού και του χαρτιού έχουν την αίσθηση ότι μπορούν να παραπληροφορούν ανενόχλητοι. Όμως η πραγματικότητα των κοινωνικών δικτύων είναι συντριπτική.

Δεν έχω βέβαια καμία ψευδαίσθηση ότι κατάλαβαν τι συνέβη χθες, αλλά σιγά-σιγά η αδράνεια θα μειωθεί όσο τα μιντιακά τους καταστήματα αποδυναμώνονται. Ούτως ή άλλως πρόκειται για τελειωμένη μορφή ενημέρωσης, μαζί με το τελειωμένο πολιτικό αλλά και κοινωνικό μοντέλο των καιρών μας. Κάποιοι από αυτούς λαμβάνουν ήδη ανταλλάγματα για τις τυφλές υπηρεσίες τους… στο ταμείο ανεργίας.  Ως τότε όμως, καλό θα είναι να υπάρχει αυξημένη αφύπνιση για τους «μπάτσους με ταυτότητα της ΕΣΗΕΑ«‘ που κυκλοφορούν ανάμεσά μας.

Οι δύο πλευρές του γεγονότος

Χωρίς άλλα προσωπικά σχόλια, παραθέτω την κατάθεση της άποψης των δύο πλευρών.

Ο Αλληλέγγυος

Ντύθηκα και κατέβηκα στα γρήγορα. Άστεγοι και κόσμος αλληλέγγυος είχαν μπει στο παρατημένο καφενείο στο πνευματικό κέντρο του Δήμου Αθηναίων. Το είχε ένα επιχειρηματίας και από όσο ξέρω χρεοκόπησε. Μέσα όλα στην εντέλεια, το μπάρ, τραπέζια και καρέκλες στιβαγμένα. Είχα κάτσει παλιότερα για καφέ . Δεν είναι και άσχημα το μικρό παρκάκι στο πίσω μέρος του κτηρίου και επί της Σόλωνος, εκεί έβαζε τις καρέκλες.

Βρήκα έξω κόσμο μαζεμένο. Λίγοι σκέφτηκα, περίμενα πιο πολλούς. Μέσα σκοτεινά και κάποιοι άνθρωποι να συζητάνε τι θα κάνουν. Βρίσκω και τον @cyllas, τον @coccobily. Έτσι είναι αυτά με τα ψευδώνυμα στο ίντερνετ. Μετά τα χρησιμοποιείς και για ονόματα. Και αυτοί με το κινητό στα χέρια. Το τοίχος της σιωπής των Μ.Μ.Ε. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τα παπαγαλάκια στα κανάλια. Μια από τα ίδια. Με τα κινητά στα χέρια και γρήγορο γράψιμο για τα αυτονόητα.

Η συνέχεια εδώ

Ο Θεσμικός

Χθες: άστεγοι και πνευματικό κέντρο.

Αφού δε το κάνει ο Δήμος, δανείζομαι την εξαιρετική ενημέρωση που έκανα στη σελίδα της στο Facebook η Νέλλη Παπαχελά. Διαβάστε για να γνωρίζετε. Και πάλι λυπάμαι για το έλλειμα άμεσης και οργανωμένης ενημέρωσης από τον Δήμο στα social media.

Η συνέχεια εδώ

Ασφαλή συμπεράσματα δεν μπορώ να βγάλω για τα ακριβή γεγονότα, για τον απλό λόγο ότι δεν ήμουν εκεί. Από εκεί και πέρα έχω γνώμη και για τον ακτιβισμό αυτό και για τη θέση των θεσμών απέναντι στα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας, αλλά δεν είναι του παρόντος. Αργότερα…

Ζαphod

Υ.Γ.1 Επειδή ενδέχεται κάποιοι να αντιτείνουν το δικαίωμα της άποψης, το οποίο σαφώς και είναι σεβαστό, πλην άσχετο με την ακριβή καταγραφή ενός γεγονότος, υπενθυμίζω ότι ο Κώδικας Δεοντολογίας έχει προβλέψει ακόμη και για εκείνους τους υπαλλήλους μινιτακών καταστημάτων που, για έναν απροσδόκητο (;) λόγο σπεύδουν να οικειοποιηθούν την κρατική πλευρά σε κάθε ανάλογο συμβάν:

Άρθρο 3(β): Ο δημοσιογράφος δικαιούται και οφείλει να αποκρούει και καταγγέλλει εκδηλώσεις κρατικού αυταρχισμού κ τις αυθαιρεσίες των ιδιοκτητών των ΜΜΕ και ιδιαίτερα των ολιγοπωλίων

Υ.Γ.2 Κι ένα κερασάκι. Προσέξτε τον όρο «νεοάστεγοι» (newspeak), γιατί θα τον συναντήσετε συχνά στο μέλλον:

https://twitter.com/#!/NantiaAlexiou/status/164812300174376960

Άρθρο 7(α): Ο δημοσιογράφος δικαιούται και οφείλει να συμβάλλει στην αναβάθμιση του δημοσιογραφικού λόγου, αποφεύγοντας γραμματικές, συντακτικές και λεκτικές κακοποιήσεις.

*** UPDATE ***

27/8/2012

Επειδή η Νάντια Αλεξίου ξαναχτύπησε, τσαλαβουτώντας και πάλι στη λάσπη μέσω του «τουιτερόκοσμου», μαζί με το τελευταίο της κατόρθωμα, θυμίζω στον αναγνώστη και εκείνο το πρώτο ρεπορτάζ από την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Προσοχή στον τρόπο (και το ζήλο) με τον οποίο μετέδιδε ό,τι ακριβώς διέρρευσε τις πρώτες ώρες από τους θρασύδειλους υπαλληλίσκους της ΓΑΔΑ, αλλά και πώς τονίζει ότι η πληροφόρησή της δεν προέρχεται από την αστυνομία.

«Η αντιρατσιστική διαδήλωση της Ομόνοιας, έγινε για την υπεράσπιση ενός «ληστή τράπεζας»»

https://twitter.com/NantiaAlexiou/status/238977984961323008

https://twitter.com/nantiaalexiou/status/239044014261825537

«Ρεπορτάζ» για τη δολοφονία Γρηγορόπουλου