Ο πραγματικός διασυρμός του Αρκά

Χαμός στο σοσιαλμιντιακό μικρόκοσμο και σήμερα, με επίκεντρο αυτήν τη φορά την ολιγόωρη διακοπή της (μάλλον ανεπίσημης) σελίδας του πασίγνωστου σκιτσογράφου Αρκά στο Facebook, λόγω «κακοήθων σχολίων» επισκεπτών κάτω από σκίτσα του, τα οποία χαρακτηρίζονταν «αντικυβερνητικά». Σύμφωνα με το διαχειριστή της σελίδας, ο Αρκάς έδωσε την εντολή να μην συνεχιστεί η ανάρτηση σκίτσων του, επειδή θορυβήθηκε από τις «ύβρεις» σχολιαστών, με αυτούς να αποδίδονται σε «κύκλους της κυβέρνησης που λογοκρίνουν σταλινικά σκιτσογράφους, αρθρογράφους και καλλιτέχνες».

Επειδή. ως συνήθως. τα πρώτα θύματα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι τα νοήματα, ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Λογοκρισία, σύμφωνα με τη λεξικογραφική σημασία του όρου είναι ο προληπτικός έλεγχος που ασκείται από μια αρχή στον γραπτό λόγο, τα θεάματα ή τα ακροάματα με δικαίωμα επέμβασης στο περιεχόμενό τους. Οι επεμβάσεις περιλαμβάνουν διαγραφές, τροποποιήσεις, ακόμη και απαγόρευση δημοσιοποίησης. Εν προκειμένω ο μόνος που ενδεχομένως άσκησε λογοκρισία στον Αρκά ήταν ο διαχειριστής της σελίδας στο Facebook, διαγράφοντας τα επίμαχα σκίτσα και τα σχόλια (που θα δικαίωναν άλλωστε την απόφασή του). Μου είναι πολύ δύσκολο να πιστέψω ότι ο Αρκάς έδωσε ο ίδιος εντολή στο διαχειριστή να παύσει τη λειτουργία της σελίδας, γιατί τότε έχουμε να κάνουμε με το ακόμη χειρότερο ενδεχόμενο της αυτολογοκρισίας. Και δεν ταιριάζει διόλου στο προφίλ του σκιτσογράφου ούτε η αυτολογοκρισία, ούτε πολύ περισσότερο η αυτοθυματοποίηση.

Τα πραγματικά σχόλια στο σκίτσο του Αρκά αγνοούνται. Κυκλοφορεί μόνο αυτό το screenshot με τέσσερα από αυτά.

Αν και ουδέποτε μάθαμε τα πραγματικά σχόλια κάτω από τα σκίτσα του Αρκά, καθώς ο διαχειριστής φρόντισε να σβήσει τα status πρώτα, και μετά να γράψει δύο διαδοχικές αναρτήσεις για την απόφαση διακοπής της λειτουργίας της σελίδας, ας δεχτούμε ότι πράγματι έγιναν και να λάβουμε -αναγκαστικά- υπόψη το μοναδικό screenshot που κυκλοφόρησε στα social media με τέσσερα τέτοια σχόλια. Το κατά πόσο είναι επιθετικά και υβριστικά, το αφήνω στην κρίση του καθενός που γνωρίζει έστω και ελάχιστα πράγματα από την καθημερινότητα στις σελίδες διασήμων στο Facebook. Ακόμη κι αν αγνοεί κάποιος τι συμβαίνει καθημερινά κάτω από τα status δημοσίων προσώπων, σε σύγκριση με την καυστικότατη πένα του Αρκά και το δηλητηριώδη αυτοσαρκασμό των ηρώων του, περισσότερο παιδιάστικα, αφελή και… μάλλον ακίνδυνα θα τα χαρακτήριζε. Ένας λόγος παραπάνω λοιπόν να μου φαίνεται αδιανόητο ο Αρκάς να θορυβήθηκε τόσο πολύ από την «κατακραυγή».

Εφόσον ισχύουν όσα γράφτηκαν από το διαχειριστή, τότε θα είχαμε να κάνουμε με μία ακόμη περίπτωση αυτοθυματοποίησης, από εκείνες που τείνουν να αποτελέσουν συρμό ανάμεσα στις «διασημότητες» των social media. Ένας ακόμη κλασικός επαρχιωτισμός του ανύπαρκτου ελληνοβαλκάνιου (εικονικού) σταρ σύστεμ. Επιμένω λοιπόν ότι ο μόνος που διέσυρε τον Αρκά ήταν ο ίδιος ο διαχειριστής της σελίδας.

Κάτι άλλωστε που επιβεβαιώνεται με τη νεότερη -πριν καλά καλά κλείσει μισή μέρα- απόφαση του ιδίου να «ξανανοίξει» τη σελίδα, η οποία παρεμπιπτόντως ουδέποτε έκλεισε πραγματικά. Με ένα ακόμη ψευτοηρωικό status των δύο αράδων βγαλμένο από λυσάρι έκθεσης γυμνασίου, ο διαχειριστής ολοκληρώνει το διασυρμό, παρουσιάζοντας πλέον τον Αρκά ως μία μίζερη σοσιαλμιντιακή μισοσελέμπριτι, που δεν μπορεί να αποχωριστεί το μέσο ούτε για ένα 24ωρο.

Το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι τα μόνα υβριστικά σχόλια που παραμένουν εμφανή στη σελίδα είναι εκείνα κάποιων απελπισμένων Δεξιών της πρώιμης περιόδου του καραμανλισμού, οι οποίοι ουδέποτε συγχώρεσαν στο «γέρο» τη νομιμοποίηση της Αριστεράς, το 1974. Τα επίμαχα σχόλια «συριζοσταλινικών» λάμπουν δια της απουσίας τους.

Οι ζεσουισαρλήδες της οκάς

Εννοείται ότι οι τύποι που καταδίκασαν τον «Παστίτσιο» για βλασφημία, που διαπόμπευσαν οροθετικές, που χειροκρότησαν το μαύρο της ΕΡΤ, αξιοποίησαν όπως μπορούσαν -δηλαδή με το μοναδικό βιαστικό, βλακώδη και χονδροειδή τρόπο που γνωρίζουν- την «λογοκρισία» του Αρκά. Πολιτικοί, βουλευτές, πρώην υπουργοί, υπεύθυνοι κομματικών γραφείων, μιντιάδες και γραφεία επικοινωνίας, του «ακροκετρώου χώρου» άστραψαν και βρόντηξαν για τη «σταλινική λογοκρισία» της Αριστεράς (γενικώς) στον πιο γνωστό Έλληνα σκιτσογράφο. Η πολιτική εκμετάλλευση έπιασε κόκκινο σε λίγες ώρες, με το Ποτάμι -καθώς αρέσκεται στη φανφαρόνικη βλακεία- να βγάζει έως και επίσημη ανακοίνωση.

Σα να μην έφτανε ο διασυρμός του Αρκά από τον διαχειριστή της σελίδας του, βοήθησαν όπως μπορούσαν και οι μουρούτηδες αυτού του τόπου.

Θα ήταν αστείο, αν δεν ήταν όντως επικίνδυνο. Αυτό δηλαδή ακριβώς που επικαλείται ο διαχειριστής της σελίδας, ως «κλίμα πολιτικής βαρβαρότητας», να τροφοδοτείται τόσο βίαια από τον ίδιο το διαχειριστή. Σε αυτό το σημείο θα μπορούσε πολλά να σκεφτεί το μυαλό του καθενός, σχετικά με το τι μπορεί να εξυπηρετεί μία τέτοια επικοινωνιακή μπαλαφάρα από έναν άγνωστο (σημ. το διαχειριστή της σελίδας) στο FB, αλλά εγώ θα επιμείνω με την αφέλεια ενός λάτρη του Αρκά: Με θλίψη παρατηρώ ότι ο αγαπημένος σκιτσογράφος εμπιστεύεται τα έργα του σε ένα βλάκα διαχειριστή που τον διασύρει με την ανοησία του, καθιστώντας τον πιόνι στον πολιτικό κρετινισμό των ημερών. Θέλω συνεπώς να πιστεύω ότι όλα αυτά έγιναν εν αγνοία του ιδίου.

Ζαphod

Σχετικά με την πολιτική σκοπιμότητα όλων αυτών προτείνω να διαβάσετε:
Ο Αρκάς, το φιλελεύθερο martyrdom και η Αριστερά